اشعارو سبك هاي ويژه شهادت امام باقر عليه السلام

اشعارو سبك هاي ويژه شهادت امام باقر عليه السلام

نوحه امام باقر(ع)

منم كشته از زهر كينه       عزايم باشد بي قرينه

به حال من گريد مدينه   واويلا

جگرم، باشد پاره پاره ازظلم دشمن

بگريد برمن هرگلي درگلشن

واويلا واويلا

يا فاطمه ببين مادر       شد باقرت چوگل پرپر

واغربتا غريبم من

همينجا كه جانم فداشد   كوچه ها غوغا به پا شد

خيانت بر زهرا روا شد  واويلا

همين جا شده مادرم شهيده

زبار غصه قامتش خميده

واويلا واويلا

وقت رفتن عزادارم   گريان درو ديوارم

واغربتا غريبم من

دم رفتن اين شد نوايم   حزين داغ نينوايم

به ياد شه سر جدايم  واويلا

ديدم كه به مقتل سرش تشنه لب جداشد

ماه نيزه ها شد

واويلا واويلا

اشعارو سبك هاي ويژه شهادت امام باقر عليه السلام

 

نوحه امام باقر(ع)

 

منم كشته از زهر كينه       عزايم باشد بي قرينه

 

به حال من گريد مدينه   واويلا

 

جگرم، باشد پاره پاره ازظلم دشمن

 

بگريد برمن هرگلي درگلشن

 

واويلا واويلا

 

يا فاطمه ببين مادر       شد باقرت چوگل پرپر

 

واغربتا غريبم من

 

همينجا كه جانم فداشد   كوچه ها غوغا به پا شد

 

خيانت بر زهرا روا شد  واويلا

 

همين جا شده مادرم شهيده

 

زبار غصه قامتش خميده

 

واويلا واويلا

 

وقت رفتن عزادارم   گريان درو ديوارم

 

واغربتا غريبم من

 

دم رفتن اين شد نوايم   حزين داغ نينوايم

 

به ياد شه سر جدايم  واويلا

 

ديدم كه به مقتل سرش تشنه لب جداشد

 

ماه نيزه ها شد

 

واويلا واويلا

 

رسانده جان من برلب  احوال عمه ام زينب

 

واغربتا غريبم من

 

***

 

واحد- زمزمه هم خوانده مي شود

 

باقرم و روشني ديده مصطفي شدم

 

غريبم و درشهر يثرب كشته از جفا شدم

 

 

تا ابد بهر عزاي مادرم خونجگرم

 

مزارمن بود كنار قبر زهرا مادرم

 

سجيه ام محبت كرامت وعطا شود

 

آتش جان زسوز شعله هاي كربلا شود

 

ازكودكي هميشه اشك من روا زديده بود

 

قاتل من خاطره هاي ان سر بريده بود

 

اهل ستم جدا كه بي حيا و واقعا بدند

 

ديدم خودم كه عمه را(رقيه را)به تازيانه مي زدند

 

***

 

شور امام باقر(ع)

 

امام باقر   دارم به يادماتمت دشوري به سينه

 

عزيز زهرا   سينه زنات وببر اي آقامدينه

 

غريب مادر   دل شكسته ام برا تو غصه داره

 

شهادت تو   مدينه خاليه و زائري نداره

 

زندگيم اي گل زهرا     فداي روضه هاي تو

 

ايشالا جون بدم آقا     به پاي روضه هاي  تو

 

سيدي حضرت باقر

 

مسموم كينه   دل شكسته ات به غصه مبتلا بود

 

سوز و گدازت    به ياد خاطرات دشت كربلا بود

 

امام باقر   اي به تموم كائنات نور ديده

 

مثل رقيه   قاتل تو شده همون سر بريده

 

دل غمديده ام آقا    داره مرثيه مي خونه

 

سر قرآن ولب تشنه    جداكردن غريبونه

 

سيدي حضرت باقر

 

***

 

شور امام باقر عليه السلام

 

* سلام كلّ افلاك    به محضر تو مولا

 

محبت تو باشد      تمام هستي ما

 

تو باقرالعلومي     منم گداي كويت

 

بُوَد هميشه هر جا    روي دلم به سويت

 

مولا امامِ باقر

 

*سينه زنان داغت    هميشه بي قرارند

 

به قلب عاشقِ خود      شور مدينه دارند

 

دلم بگيرد آقا         دم همه دم سُراغت

 

فداي آن مزارِ        خاكي و بي چراغت

 

مولا امامِ باقر

 

*عنايتي كن آقا      دلم شود خدايي

 

شوم شبيهِ خوبان    شهيد كربلايي

 

گريه كنم به يادِ     لاله ي گشته پرپر

 

سينه زنم زداغِ      تني كه گشته بي سر

 

يا حسين عزيز زهرا

 

***

 

شاعر : استاد سازگار

 

كسي كه بود شكافندۀ تمام علوم

 

هزار حيف كه از زهر كينه شد مسموم

 

سر تو باد سلامت ايا رسول الله

 

وصِّي پنجم تو كشته شد ولي مظلوم

 

گهي به زخم زبان قلب حضرتش خستند

 

گهي به خانه اش از كينه خصم برد هجوم

 

بسان مادر و آباء رنج ديدۀ خويش

 

هميشه بود زحقّ و حقوق خود محروم

 

به غربت علي و خاندان اوسوگند

 

امام ما زجهان رفت با دلي مغموم

 

هماره قصّۀ مظلومي اش بخاك بقيع

 

بود زغربت قبرش براي ما معلوم

 

زدردهاي نهاني كه بود در دل او

 

كسي نداشت خبر غير خالق قيّوم

 

حيات او همه با درد و رنج و غصّه گذشت

 

كه بود ظلم به اولاد مصطفي مرسوم

 

نه طاقت است زبان را به وصف غم هايش

 

نه قدرت است قلم را مه تا كند مرقوم

 

بگو به امّت اسلام، اين سخن (ميثم)

 

به مرگ حضرت باقر يتيم گشت علوم

 

***

 

گشته مسموم از جفا امام ِ باقر/نور چشم ِ مصطفي امام ِ باقر

 

اي عالم ِ اي مُدبّر/اي نور حيّ قادر/مظلوم امام ِ باقر

 

در عزايت يا مولا گريه شد كار همه/آتش دلها شده ناله هاي فاطمه

 

يا مظلوم يا مظلوم اي پسر فاطمه...

 

جان احمد،حجت معبود سرمد/زهر كينه بر دل و جانت شرر زد

 

مظهر حق اليقيني/پور زين العابديني/جان نثار راه ديني

 

جان ِ ما سينه زنها،فداي ماتم تو/گيرم وضوي غم از،چشمه ي زمزم تو

 

يا مظلوم يا مظلوم اي پسر فاطمه...

 

ديدگانت از غم و از غصه تر بود/شاهدي بر اشك چشمان پدر بود

 

زاده ي مرد بُكايي/همدم اشك عزايي/يادگار كربلايي

 

گريه ي باباي تو،زنده مينمود آقا/خاطرات گودال و،سر ِ از تن جدا را

 

يا مظلوم يا مظلوم اي پسر فاطمه...

 

***

 

يا امام ِ باقر هميشه نواي منه/نواي منه

 

حاجت ديدار بقيعش دعاي من/دعاي منه

 

كعبه ي دلم صحن و سراش/دلخوشي من لطف و عطاش

 

به راه اسلام و دين حق/ايشالا بشه جونم فداش

 

سيدي يا باقرالعلوم...

 

سينه ميزنم براش و او صدام ميكنه/صدام ميكنه

 

اون مادر قامت خميدش دعام ميكنه/دعام ميكنه

 

ايشالا بين اين روضه ها/با اشك جاري از هر دو عين

 

ميگيرم از باقرالعلوم/رزق گريه هاي بر حسين

 

سيدي يا باقرالعلوم...

 

دلخوشي ِ ما يك لبخند مليح حسين/مليح حسين

 

وعده مون به زودي كنار ضريح حسين/ضريح حسين

 

آرزومند زيارتت/هستيم اي دلبر محترم

 

دلمون خيلي تنگه آقا/لطفي كن مارو ببر حرم

 

سيدي يا باقرالعلوم...

 

***

 

دم نوحه ايستاده – امام باقر عليه السلام

 

اي عزيز مصطفي امام ِ باقر/مسموم زهر جفا امام ِ باقر

 

جان ِ تو چه مظلومانه فدا شد/مادرت فاطمه صاحب عزا شد

 

واويلا واويلا آه و واويلا...

 

اي كه شكافنده ي علم خدايي/تو شاهد روضه هاي كربلايي

 

اي احاديث تو فروغ مكتب/سلام اي يادگار داغ زينب

 

واويلا واويلا آه و واويلا...

 

مزار خاكي تو قبله ي دلها/نگاه لطف تو حلال مشكلها

 

مشكلم دوري از حرم شماست/حاجتم زيارت كرببلاست

 

واويلا واويلا آه و واويلا...

 

ما از شما توشه ي غم را ميخواهيم/رزق گريه ي محرم را ميخواهيم

 

گريه بر مصيبت سخت گودال/آن حرامي كه شد بر كوفي حلال

 

واويلا واويلا آه و واويلا...

 

يادگار لاله هاي شده پرپر/اي شاهد غربت آن تن ِ بي سر

 

ديده اي بر روي نيزه سري را/شنيدي ناله هاي مادري را

 

واويلا واويلا آه و واويلا...

 

***

 

*از غم ديرينه اي     دلها شد مدينه اي

 

ما كه به جمع لاله ها نپيوستيم    ز جام سرخ عاشقي مستيم     سائل باقرالعلوم هستيم

 

جانم فداي راه حضرت باقر(ع)

 

 

 

*تربت پاك شما    در بقيع قلب ما

 

آقا در اين تهاجمات بي همتا     كنيم حمايت از شريعت ما    به  ذوالفقار قال باقر ها

 

جانم فداي راه حضرت باقر(ع)

 

 

 

*ناظر رنج و بلا      شاهد كرببلا

 

آقا نموده اي راه بلا را طي    تو ديده اي غصه ي پي در پي    سر حسين فاطمه(س) بر ني

 

حسين آقام آقام آقام...

 

***

 

شعر زمينه سنتي ، واحد سنتي و واحد

 

شد دل عالم پريشان و حزين                                 در عزايت اي امام پنجمين

 

اي شهيد زهر كينه السلام                                       چشمه ي نور مدينه السلام

 

باقرالعلمي و نور سرمدي                                              لاله اي از بوستان احمدي

 

تو قمر در آسمان رحمتي                                           مصحف اله را بيان رحمتي

 

گرچه بر خون شريعت تشنه بود                            بر تن اسلام همچون دشنه بود

 

دشمن از ضربه زدن ناكام شد                                       قال باقر حافظ اسلام شد

 

اي فداي داغِ بر دل حاكي ات                                   اي به قربان مزار خاكي ات

 

در عزايت رزق ما درد و غم است                              هر چه گريم در  عزاي تو كم است

 

اي تمام هستيت وقف هدف                          وقف راه دين و قرآن و شرف

 

ديده ي  آفاق شد گريان تو                                      مقتداي عشق،جان قربان تو

 

اي امام پنجم،اي نور خدا                                           روضه خوان روضه هاي كربلا

 

اي كه بودي بين مشتاقان عشق                               ياوران حضرت سلطان عشق

 

عصر عاشورا جسارت ديده اي                                      بر حرم ظلم و جنايت ديده اي

 

بهر ما از صورت نيلي بخوان                                     روضه اي از ضربه ي سيلي بخوان

 

گو چه شد كه شمر ، آن سر را بريد                                 نيمروزه قامت زينب خميد

 

***

 

يا مولا...يا مولا...

 

بسته ام عهد ديرينه با باقرالعلوم                 حك شده بر دلم ذكر يا باقرالعلوم

 

اي حلمت بي حد و سوز تو در نواي ما        اي علمت همچنان بحر  بي حدّ و انتها

 

علم تو مهر روشنگري، نور مكتب است       حافظ دين اسلام و قرآن و مذهب است

 

در سوگت اي كرامات و لطف تو بي كران     ذلحجّه ، خود محرم شده بهر عاشقان

 

يا مولا اي به قربان قبر خراب تو                شد دلها اي گل سرخ زهرا(س) خراب تو

 

كشته ي زهر ظلم و جفا باقرالعلوم              مسموم كينه ي اشقيا باقرالعلوم

 

كنار قبر تو با غم و اشك و زمزمه            ميخواند روضه بهر تو مهدي فاطمه(س)

 

يا جدّا جان به قربان اندوه و غربتت           كسي نيست تا كند در عزايت زيلرتت

 

حاجيان جمله در مكه آن وادي خدا    مجلس روضه ي تو به پا گشته در منا

 

آقا جان گرچه بر تو جفا گشته بيكران   اگر چه جان سپردي به دست حراميان

 

شكر حق كه ز پيكر سر تو جدا نشد     رأس تو زينت مطبخ و نيزه ها نشد

 

شكر حق پيكرت بي كفن بر زمين نماند      قاتلت اسب كينه روي جسم تو نراند

 

بميرم از براي شهيدان تشنه لب                  نفرين بر زادگان لعين ابولهب

 

ناگهان از حرم بين زنها و بچه ها     زينب  ديد يك سري رفته بر روي نيزه ها

 

***

 

*امام پنجم شيعه فدا شد  (دو بار)    مدينه كربلا شد  (دو بار)

 

فدايي ره دين خدا شد    (دو بار)    مدينه كربلا شد   (دو بار)

 

 

 

*سينه زنم به شور نينوايي       شد يادگار كربلا فدايي

 

 

 

*اي به دو عالم ولي    محمد بن علي

 

*علم تو علم خدا       شاهد كرببلا

 

***

 

دل غرق نفرت تا ابد از خصم شوم است

 

عزاي جانگداز باقرالعلوم است

 

آتش دلها غربت باقر بي حرم باشد تربت باقر

 

آه واويلا

 

ما كه به عشق حضرت باقر بنازيم

 

به ياري خدا بر او حرم بسازيم

 

مرقدش گردد جنتي ديگر كربلايي در شهر پيغمبر

 

آه واويلا

 

تو يادگار نهضت كرببلايي

 

توشاهد گودال شاه سر جدايي

 

ديده اي تو باچشمان تر اربااربا شد راس اكبر

 

آه واويلا

 

***

 

اي حجت الله بر زمين   برما امام پنجمين

 

حق از تو ظاهر     امام باقر

 

شهادت توسوزبكاي ما شد

 

شور طنين يا ليتناي ما شد

 

شهر مدينه دارالعزاي ما شد

 

يا امام باقر

 

از ظلم وكينه هشام  شد از تو هتك احترام

 

گريم برايت   جانم فدايت

 

ظلم دشمن را به رافت دادي جواب

 

اي بر حريمت دعا قبول ومستجاب

 

ماراكن آقا جزو غلامانت حساب

 

يا امام باقر

 

بايد برايت گريه كرد بهر عزايت گريه كرد

 

نور خدايي   اي كربلايي

 

آل علي را محنت كشيده ديدي

 

بر حفظ نهضت قدها خميده ديدي

 

در كربلا سرها بريده ديدي

 

آه غريب مادر

 

***

 

يا امام باقر به فداي كرمت    به زودي ميسازيم ايشالا تومدينه حرمت

 

جلوه جمال سرمدي

 

تونور چشم احمدي

 

حجت خدا يا سيدي

 

ماه بي مثل وقرين     گل زين العابدين

 

يابن زهرا يامولا

 

كشته زهر جفا يم كرم ووفا

 

بودي هميشه به هركجا  روضه خون كربلا

 

يادگار دشت نينوا

 

خونجگر ظلم دشمنا

 

شاهد سر رو نيزه ها

 

بودي مانوس ناله   به ياد اون سه ساله

 

يابن زهرا يامولا

 

***

 

* اي دانش بي حدّت     احياگر دين حق

 

اي آينه ي ايزد          اي نور مبين حق

 

اي خلق دو عالم        مُحتاجِ دُعايت

 

يا حضرت باقر          جانها به فدايت

 

يا حضرت باقر جانها به فدايت...

 

*دلخونِ غم بيداد      از ماتم تو فرياد

 

از شعله ي زهر كين      آتش به تنت افتاد

 

گريان شده چشمِ       عالَم به فدايت

 

يا حضرت باقر     جانها به فدايت

 

يا حضرت باقر جانها به فدايت....

 

*از چشم حسيني ها         جاري شده دو زمزم

 

اي شاهد عاشورا      جا مانده ي نسل غم

 

با ياد گلي كه         پرپر شده آنجا

 

ياد بدني كه          بي سر شده آنجا

 

واويلا واويلا...

 

***

 

نوحه / واحد – شهادت امام باقر عليه السلام

 

* الا اي كه نور خدايي      ز رخسار تو گشته ظاهر

 

عقايد و انديشه زنده     شد از مكتب قالَ باقر

 

جواب كرامات و خوبي      بگو از چه شد زهر كينه

 

تو جان دادي و در عزايت      شده كربلايي مدينه

 

الا اي دو عالم     حزينِ عزايت

 

غريبِ مدينه      بميرم برايت

 

باقرِ آل عبا يابن الزهرا...

 

*فداي مرام و خصانت     وُجودِ همه عاشقانت

 

دعا كرده اي بر كسي كه      به تو كرده ظلم و اهانت

 

ببين دل پريشان و مضطر     ز مرثيه ات مرد و زنها

 

عزاي تو چون آتشي شد     به جان و دل سينه زنها

 

ملائك به پايِ     غمت غصه دارند

 

و با روضه هايت      همه بي قرارند

 

باقر آلِ عبا يابن الزهرا...

 

* الا اي كه با نوحه و دم    رسيده به گردون نوايت

 

بيا و بگو بر محبين    ز داغِ دل نينوايت

 

بگو از سرِ رفته بر ني     بگو از دل پر بهانه

 

بگو از رخ خورده سيلي     بگو از غمِ تازيانه

 

بگو اي كه جانت    شد از غصه بر لب

 

چه آمد چه آمد     سرِ عمهّ زينب

 

يا حسين يابن الزهرا...

 

***

 

قسم به علم حضرت باقر مارو اهل دانش و تقوي كن

 

گره هاي كارهاي دلارو به گل روي اين آقا وا كن

 

يا الهي اي خدا چشامون بارونيه

 

غصه ي اين دلامون اوني كه مي دونيه

 

شبيه اهل دو عالم روي لب نوحه داريم

 

عزاي حضرت باقر شده و بي قراريم

 

آقام يا حضرت ِ باقر...

 

برا عزاي حضرت باقر،حال و روز سينه زنا زاره

 

مثل تموم عترت طاها،مادرش فاطمه عزاداره

 

دوباره زنده به دل غم اون مولا شده

 

ناله ي ارض و سما آه و واويلا شد

 

آقا جون اشك ما با ياد غمِت ميشه روون

 

يادگار غم زينب برامون روضه بخون

 

آقام يا حضرت ِ باقر...

 

مسموم شدي اما ديگه هرگز به تو اينسان جفا نشد آقا

 

با لب ِ تشنه رو خاك صحرا سرت از تن جدا نشد آقا

 

ناله داريم آقا جون ياد بين الحرمين

 

امون از بي كسي و لب عطشان حسين

 

كفنِت كرد پسرت اما مي سوزيم اي آقا

 

بي كفن مونده تن ِ جدّ تو در كرببلا

 

حسين غريب كرببلا...

 

***

 

اي مسموم كينه امام ِ باقر/غريب مدينه امام ِ باقر

 

گريم برايت/جانم فدايت/شهر مدينه شد كرببلايت

 

واويلا واويلا واويلا آه و واويلا...

 

نگاه رحمتت حلّ مشكلها/مزار خاكي ات بهشت دلها

 

رافع همه/حاجات مايي/مجاور قبر پاك زهرايي

 

واويلا واويلا واويلا آه و واويلا...

 

اي بر خير البشر نور دو ديده/هستي روضه خوان سر ِ بريده

 

بودي يا مولا/يوم ُ العاشورا/شاهد گودال و هجوم ِ اعدا

 

واويلا واويلا واويلا آه و واويلا...

 

***

 

يا باقر ِ آل عبا/اي يادگار كربلا...

 

 

جان علي و فاطمه/دلبند زين العابدين

 

جانها فداي راهت اي/فرزند زين العابدين

 

اي جان من،جانان من/اي ذكر تو درمان من

 

مي باشد اي وجه خدا/خاك تو بر چشمان من

 

بر قلب ما يا سيدي/آتش زده سوز غمت

 

مسموم كينه گشته اي/گريم به ياد ماتمت

 

فرمانرواي عالمين/اي بر نبي نور دوعين

 

اي مُحرم ِ حجّ عزا/اي شاهد داغ حسين

 

در گلشن سرخ وفا/ديدي گلي پرپر شده

 

در مقتل خون ِ خدا/ديدي تني بي سر شده

 

در قتلگه افتاده بود/روح و روان مصطفي

 

سوز دل جن و مَلَك/داغ ذبيحاً بلقفا

 

رنج مُداوم ديده اي/هر جا و در هر مرحله

 

دور و بر تو بوده انده/شمر و سَنان و حرمله

 

***

 

*آه...به فداي آه باقرالعلوم             راهِ حقّه راه باقرالعلوم

 

يوسف دلم ميخواد كه قسمتش         بشه قعر چاه باقرالعلوم

 

اي امام پنجمين                 جانفداي راه دين

 

علم بي نهايتت                  رهنماي مسلمين

 

يبن الزهرا(س)...آه..

 

*تو چشاي تو نگاه كربلا              بوده اي تو بي پناه كربلا

 

تا به وقت جون دادن بودي آقا      غصه دار سوز و آه كربلا

 

خونجگر چو لاله اي     غرق سوز و ناله اي

 

روضه خون ماتمِ         دختري سه ساله اي

 

آه...

 

*آه يادته تو شام كسي نداشت حيا      يادته اهانتا و طعنه ها

 

آقا جون من و ببخش ازين سؤال       يادته محله ي يهوديا

 

نور كوثر و زدن        دخت حيدر و زدن

 

بانوي خميده ي          بي برادر و زدن

 

آه...

 

***

 

دلم در مدينه زائر شد      عزاي حضرت باقر شد

 

واويلا...

 

گشته پرپر گل ياسمن     تسليت حجت بن الحسن

 

گشته مسموم كينه مولا    به جنت نوحه گر شد زهرا(س)

 

دل به غم مبتلا گرديده    مدينه كربلا گرديده

 

چشم دل خونفشان داغت     فاطمه(س) نوحه خوان داغت

 

عزيزم از چه مضطر گشتي     مثل آلاله پرپر گشتي

 

به قربان دو چشم ترت    ورم كرده چرا پيكرت

 

چونكه دل بر غم تو دادم     ياد بازوي خود افتادم

 

شكست از ضربه اي پهلويم     ورم كرد از جفا بازويم

 

ستم بين ديوار و در شد    گل نشكفته ام پرپر شد

 

***

 

*امام باقر  مسموم كينه   دار العزا شد    شهر مدينه

 

جانفدا شد از    كينه ي  اعدا     نوحه ميخواند     مادرش زهرا(س)

 

آه و واويلا آه و واويلا...

 

 

 

*چون سبط اكبر    غرق شرر شد    شيعه حزين و     خونين جگر شد

 

ظلم پنهان     فتنه شد ظاهر   شد فداي دين    حضرت باقر

 

آه و واويلا آه و واويلا...

 

 

 

*اي يادگار كرببلايي   تو روضه خوان  دشت بلايي

 

ديده اي سيبِ   سرخ برچيده    بر سرِ نيزه    رأس ببريده

 

آه و واويلا   آه و واويلا...

 

منبع: سايت جامع فرهنگي مذهبي شهيد آويني